Medialny wymiar kryzysu zainspirował powszechnie uznanych i cenionych w polskim środowisku medioznawczym badaczy: Rafała Leśniczaka i Krzysztofa Stępniaka do poszukiwania odpowiedzi na rudymentarne pytania związane z kryzysem w mediach. Recenzowana monografia stanowi przykład dojrzałej, wieloaspektowej eksploracji ciekawego, oryginalnego problemu naukowego, który w polskiej literaturze nie doczekał się jeszcze odrębnej publikacji monograficznej (); cechuje ją wyjątkowa aktualność tematu, wpisuje się on bowiem w permanentny kryzys współczesnego społeczeństwa i tym samym kryzys współczesnych mediów i dziennikarstwa. Można nawet stwierdzić, że nauki o komunikacji społecznej i mediach są córką kryzysu. Autorzy monografii wykazują, że kryzys nie ma jednego oblicza, dlatego też analizują kryzys w mediach z dualistycznej perspektywy badawczej, wyróżniając jego wymiar uniwersalny, dotyczący całego społeczeństwa, i wymiar partykularny, dotyczący kryzysu Kościoła katolickiego w przekazach medialnych.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Kononiuka
Powszechnie wiadomo, że kryzys w każdej postaci jest dla mediów doskonałym materiałem dla atrakcyjnych relacji, odegrania roli włodarza opinii i decydowania o wizerunku wszystkich i wszystkiego obecnego w otoczeniu i co równie ważne czerpania z tego zysku. Zatem przygotowanie publikacji naukowej ukazującej przykłady i meandry udziału mediów w tej błotnistej koegzystencji niezliczonych kryzysów jest bezsprzecznie wartościowym społecznie przedsięwzięciem. Książka (...) wzbogaca dotychczasowy dorobek i obszar wiedzy o funkcjonowaniu mediów w coraz liczniej pojawiających się wokół nas i dotyczących nas sytuacji kryzysowych. Jest o tyle istotna, że opiera się na szeregu wyników badań i analiz, zawiera wnioski i oceny nie tylko polskiego rynku medialnego tak tendencyjnie zachowującego się w różnych sytuacjach kryzysowych. W zamieszczonych tekstach wykorzystano bogatą literaturę przedmiotu i przedstawiono wyniki wielu wciąż aktualnych badań. Monografia wprowadza też do dyskusji nowe i ważne elementy kognitywistyczne, obecne przy tworzeniu różnych modeli badań zarówno znaczenia, pełnionej roli, jak i udziału/subiektywnego angażowania się mediów w kryzysogennej komunikacji społecznej.
Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Olędzkiego